De Protestantse Kerk


De relatie tot Israël

De kerkorde van de Protestantse Kerk in Nederland stelt dat de relatie met Israël fundamenteel is: we zijn onopgeefbaar met het volk Israël verbonden. De kerk is ‘geworteld in Israël’ en met Paulus kun je zeggen: niet jij (kerk, gemeentelid) draagt de wortel, maar de wortel draagt jou (Romeinen 11:18). De benaming ‘het volk Israël’ wordt breed opgevat. Het is het volk Israël zoals het zichzelf verstaat. Het Joodse zelfverstaan is heel divers. Het heeft te maken met het Joodse volk (waar ook ter wereld), de Joodse religieuze traditie en de staat Israël.

Van zending tot gesprek

De Protestantse Kerk heeft een lang traject afgelegd in haar verhouding tot het Joodse volk. Zij heeft afstand genomen van het woord zending t.a.v. Joden en kiest voor het woord gesprek. Dit gesprek voert de Protestantse Kerk vanuit haar eigen identiteit, als Christusbelijdende gemeenschap.


Het woord ‘onopgeefbaar’ heeft een historische en een theologische connotatie. De term wordt oorspronkelijk gebezigd in directe relatie met de nalatige houding van de kerk t.a.v. de Sjoa en het antisemitisme. Daarbij hoort in ieder geval dat de Protestantse Kerk vormen van vervangings­theologie afwijst en dat antisemitisme wordt bestreden.

Verbonden in de Ene

Historisch gezien zijn het christendom en het rabbijnse jodendom tradities die beide teruggaan op het jodendom van de eerste eeuw. Beide tradities hebben elkaar wederzijds beïnvloed en hebben op elkaar gereageerd.


Joden en christenen zijn ook vanuit een theologische visie met elkaar verbonden. Jodendom en christendom zijn twee loten die gegroeid zijn vanuit de erfenis van het bijbelse volk Israël. Joden en christenen lezen voor een gedeelte dezelfde schriften. De Hebreeuwse Bijbel is gemeenschappelijk erfgoed. Jezus is een Jood. Het Nieuwe Testament is voor het overgrote deel Joods.


Dat de kerk het gesprek met het Jodendom zoekt, raakt aan het hart van het belijden. De God die daarin ter sprake komt is één, de Ene. Joden en christenen blijven elkaars pad voortdurend kruisen, juist omdat de oorsprong van de weg één is.

Protestantse Kerk Nederland
Verbonden jrg. 60 nr. 2 (apr. 2016)
www.kerkenisrael.nl/verbonden

verbonden