Column

Israël, een roeping ook voor jongeren


Ik weet niet precies hoe groot de jongerenorganisatie van Christenen voor Israël is. In het laatste nummer van Israël Aktueel las ik er in ieder geval niets over. Wel heeft de organisatie familiedagen georganiseerd met een speciaal programma voor kinderen. Maar die moesten met hun ouders mee, denk ik zo maar.


Waar ik naartoe wil? Naar mijn vermoeden dat het je bezig houden met Israël zo langzamerhand een hobby (of moet ik zeggen roeping) voor oudere mannen en vrouwen is geworden.

En laat ik er maar meteen bij zeggen, dat vind ik spijtig. Het lijkt wel of het onderwerp “Israël” de theologische of politieke bloeddruk van de jonge generatie christenen nauwelijks omhoog krijgt.


Toen ik een symposium organiseerde over de vraag waarom we binnen orthodox christelijk Nederland zo verdeeld zijn over Israël, kwamen daar heel veel mensen op af, maar de gemiddelde leeftijd laat zich raden.


Ik zie minimaal twee verklaringen.


De eerste is, dat de nieuwe generatie geen weet meer heeft van het benarde kleine Israël, dat zich moet verdedigen tegen machtige Arabische buren. Voor hen zijn 1948, 1967 en 1973 onbekende jaartallen.

En integendeel, als er over macht in het Midden-Oosten wordt geschreven, staat Israël nu aan de kant van de macht en zijn de andere staten benard.


De tweede reden is, dat voorzover jongeren in theologische disputen geïnteresseerd zijn, Israël in ieder geval geen theologisch thema is.

Ik kan een hele lijst onderwerpen noemen waar nog wel enige interesse voor is, vooral als het thema’s zijn dicht bij de belevingswereld liggen, maar Israël zal heel laag op de lijst staan. Indien al.

Werk aan de winkel dus wanneer Israël en de Palestijnse christenen ons aan het hart gaan.


Hoe?

In alle eerlijkheid: ik weet het niet.

En een nieuw 1967 of 1973 gun je noch Israël, noch de buurlanden.

drs. Andries Knevel
Verbonden jrg. 60 nr. 2 (apr. 2016)
www.kerkenisrael.nl/verbonden

verbonden