Column

Op hoop van zegen


De afgelopen 30 jaar ben ik regelmatig naar Israël gereisd. En ik weet nog dat ik die eerste jaren de euvele moed had om te denken dat ik een oplossing voor het conflict had. Nu na al die jaren, al die gesprekken, al die bezoeken aan Israël, maar ook aan de Westbank en Gaza, weet ik het niet meer.

Ja, er moet een Twee Staten oplossing komen, en, ja misschien waren ze er in Camp David en (vooral) Taba, vlak bij, maar nu? Met twee staten, worden de spanningen en problemen alleen maar erger, ben ik nu geneigd te denken.


Maar wat voor de politiek geldt, geldt inmiddels ook voor de theologie.

Op mijn bureau liggen drie recente boeken over Israël en de Bijbel. Van Bram Maljaars, Heel Israel zal behouden worden, Van Steven Paas, Israëlvisies in beweging, en, heel recent, van Edjan Westerman, De Messias leren kennen. Wat ze gemeen hebben? Ze gaan over Israël en over de Bijbel, maar daar houdt het dan zo’n beetje wel mee op. En dan te bedenken, dat ik thuis ook nog een hele plank met boeken over Israël en de Bijbel heb.


Ik ben opgegroeid in een gezin met warme liefde voor Israël, volk, land en staat. Niet zozeer theologisch gefundeerd, maar vanuit een onberedeneerbare liefde.

Pas veel later heb ik gezocht naar een theologische fundering. Jaren heb ik kunnen leven, met een theologie, het meest beoefend binnen de Geformeerde Bond en mijn eigen Christelijke Gereformeerde Kerken, zoals verwoord in de serie boeken onder de titel Zicht op Israël.

Maar hoe meer er de laatste jaren is gepubliceerd, des te meer is mijn verwarring toegenomen. Politiek dus, maar ook theologisch.

En dus?

Dus houd ik het voorlopig maar bij die intense liefde voor volk, land en staat, vergeet ik de Palestijnse broeders en zusters niet, en ga ik mij door de stapel nieuwe boeken worstelen.

Letterlijk: op hoop van zegen.

drs. Andries Knevel
Verbonden jrg. 59 nr. 4 (dec. 2015)
www.kerkenisrael.nl/verbonden

verbonden