‘Ja’ zeggen


‘Ja’ zeggen kun je op duizend verschillende manieren. Vol overtuiging: ‘Ja!’ Of twijfelend en vragend. Dan zegt je mond ‘ja’, maar je ogen zeggen ‘misschien’. Met heel je hart ‘ja’ zeggen én ‘ja’ blijven doen, is lastig. Wij zijn vaak luid in onze woorden en stom in ons gedrag (Augustinus).


Maar de HEERE is totaal anders. Als Hij ‘ja’ zegt, dan doet Hij ook ‘ja’. Want Hij is geen mens, met loze praatjes, gedraai en ‘ja’s’ waar altijd een ‘maar’ op volgt. Duizenden jaren geleden zei Hij ‘ja’ tegen Israël. Hij sloot Zijn verbond met Abram; een verbond dat Hij bevestigde aan Izaäk, Jakob en de latere kinderen van Israël.


In het boek Jesaja wordt Zijn trouw geschilderd met prachtige en ontroerende woorden: “Want al zouden bergen wijken en heuvels wankelen, Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en het verbond van Mijn vrede zal niet wankelen, zegt de HEERE, uw Ontfermer” (Jesaja 54:10). En schittert Zijn trouw ook niet in de zeventigste ‘verjaardag’ van de staat Israël, die we pas mochten vieren? Zijn ‘ja’ blijft ‘ja’!


Diezelfde trouw zie je ook in jongeren die hier in Nederland, voor in de kerk, ‘ja’ zeggen tegen Hem. Stamelend soms, maar toch... Zoals de Heere het hart van Lydia opende (Handelingen 16:14), zo opent Hij ook harten van jongeren vandaag. Dan beseffen ze: alleen red ik het niet, want dan zink ik steeds dieper weg in mijn diepe zonde, vuiligheid, egoïsme, leugenpraat, mijn ‘ja’s’ die vaak ‘nee’s’ zijn. Door genade leren ze ‘ja’ zeggen: Jezus alleen.


Mijn gebed en verlangen is dat steeds meer mensen, hier en in Israël, ‘ja’ zullen zeggen. ‘Ja’ tegen God die hoop en redding aanbiedt in die ene Zaligmaker. In Hem zijn alle beloften ‘ja’ en ‘amen’.

dhr. Kees van Vianen
Verbonden jrg. 62 nr. 3 (sep. 2018)
www.kerkenisrael.nl/verbonden

verbonden