Hier ziet u hoe de pagina er ongeveer uit komt te zien als u die afdrukt.
Plaatjes en enkele andere elementen worden niet weergegeven.
Dit gedeelte (met rode achtergrond) wordt niet geprint.
De uiteindelijke afdruk kan een andere regellengte hebben.


normale weergave

print deze pagina


Gods trouw, onze hoop

Gods trouw, onze hoop


Dit voorjaar is het 70 jaar geleden dat de staat Israël gesticht werd. Van alle zijden is er aandacht voor dit jubileum – overigens niet altijd in positieve zin. Is er ergens op deze aardbol een staat die zo onder een vergrootglas ligt als Israël?


De media houden de Joodse staat voortdurend in de gaten. In religieus en politiek opzicht zijn er altijd spanningen, journalistiek voer genoeg. Elk incident wordt in kranten gemeld. Elke protestactie wordt door journalisten verslagen. Israël is het ‘land-van-daar-is-altijd-wat’. Toch is er vanuit het geloof ook een andere dimensie: Israël is een teken van Gods trouw!

Gewonnen of verloren?

Wat is er in de periode 1948-2018 veel gebeurd! Na de Onafhankelijkheidsoorlog kwamen er nieuwe oorlogen. In de staat Israël zelf wordt over de Zesdaagse Oorlog (1967) nog veel gedebatteerd. Een veelgehoord geluid is: we hebben de oorlog gewonnen, maar de strijd verloren. Men doelt dan op de aanhoudende onrust in de Palestijnse gebieden en het gevaar dat voortdurend dreigt aan de andere zijde van de Hoogten van Golan. In veel andere landen keert de publieke opinie zich steeds meer tegen Israël. Soms lijkt er sprake van een hetze tegen de jonge staat.

1948: trouw en hoop

Hoe kijken de Christelijke Gereformeerde Kerken tegen de staat Israël aan? In het manifest Voorgoed verbonden is hun visie als volgt verwoord: In (de stichting van) de staat Israël denken wij voorzichtig iets te bespeuren van een bewijs van Gods trouw en een teken van hoop. Bovendien dient deze staat erkend te worden vanuit het internationale volkeren­recht. Maar ook Palestijnen hebben recht van bestaan. Historisch gezien hebben ook zij recht op leefruimte in het ‘heilige land’. Israël een veilige staat gunnen, verzoening bewerken tussen Israëli’s en Palestijnen, Joodse en Arabische christenen bij elkaar brengen en hun leren elkaar te aanvaarden en verder te helpen op de weg van de vrede – dat is een enorme opgave. Daaraan mag biddend gewerkt worden, in het vertrouwen dat Gods wereld­verzoenende werk om Christus’ wil ook voltooid zal worden.’

Twee woorden blijven haken: trouw en hoop. In de totstandkoming van de staat Israël wordt iets zichtbaar van Gods trouw aan Zijn volk. Hij heeft Zijn volk – door de ellende van de Holocaust heen – laten voortbestaan. Is het niet bijzonder dat er op dit moment in Israël zo’n 6 miljoen Joden wonen? Dat geeft ons hoop voor de toekomst. God laat Zijn volk niet los, maar werkt verder aan Zijn plan!

Voorzichtigheid

Hoe ziet Gods plan eruit? Wat werd ervan verwerkelijkt, wat staat er nog te gebeuren? Dat weten wij niet. Dat laat zich ook niet direct afleiden uit de moderne geschiedenis en de politieke actualiteit. Wie Gods openbaring meer hierin dan in Gods Woord zoekt, zal ver verwijderd raken van de Koning van Israël, de God van de Bijbel. Voorzichtigheid is geboden. In de 70 jaren dat Israël bestaat, hebben menselijke en goddelijke factoren een rol gespeeld. Alleen de Heilige weet wat Híj deed. Wat wij weten, is dat Hij doet wat Hij heeft beloofd, dat Hij Zijn volk niet loslaat. Onze hoop voor Israël is niet gebaseerd op de loop van de geschiedenis, al volgen wij die opmerkzaam, zij is gegrond in wie Hij is. Zijn trouw is onze hoop!

L. van Dalen
Verbonden jrg. 62 nr. 2 (mei 2018)
www.kerkenisrael.nl/verbonden

verbonden